تاریخچه 

اولین پیوند ریه در سال ۱۹۶۳ توسط دکتر جیمز هاردی (James Hardy) در جکسون می‌سی‌سی‌پی به انجام رسید. قبل از انجام این پیوند دکتر هاردی و گروه تحقیقاتی وی چیزی در حدود ۴۰۰ پیوند را بر روی سگ انجام داده بودند. هرچند که نتیجه پیوند ریه در چند روز بعد از عمل مساعد بود ولی بعد از گذشت ۱ ماه با وجود تجویز داروهای سرکوب کننده در جانور، ریه به طور کامل پس زده می‌شد. اولین گیرنده ریه مرد ۵۸ ساله دارای سرطان ریه راه هوایی سمت چپ، انسداد راه‌های هوایی دیستال و پنومونی راجعه بود که چند ماه بعد از دریافت پیوند به علت نارسایی پیشرونده کلیه فوت کرد. بعد از کالبد شکافی علائمی از رد پیوند در بیمار مشاهده شد. با این وجود، در طول ده سال بعد تنها ۳۶ پیوند ریه در سراسر جهان به انجام رسید که و اکثر دریافت کنندگان در عرض چند روز درگذشتند، و فقط دو دریافت کننده بیش از یک ماه زنده ماندند. علت اصلی مرگ و میر ضعف در آناستوموز راه هوایی، که گاهی اوقات به دلیل صدمه عروق مجاور منجر به خونریزی فراوان به ریه می‌شد.
در سال ۱۹۸۱، دکتر نورمن شاوی و همکارانش در دانشگاه استنفورد سه پیوند قلب و ریه را انجام دادند. ۲ پیوند از این ۳ پیوند با موفقیت انجام شدند؛ و دریافت کنندگان هنوز زنده بودند زمانی که تیم نتایج خود رادر سال ۱۹۹۲ اعلام کردند، یکی از دریافت کنندگان به علت نارسایی چندارگان فوت نمود. دکتر شاوی موفقیت خود را به اصلاح روش جراحی از طریق آزمایش بر روی پستانداران و ظهور داروی سیکلوسپورین، که با کاهش دوز استروئید لازم باعث کاهش اثر سرکوب کنندگی خود بر ناحیه آناستوموز می‌شود نسبت داد. در سال ۱۹۸۳، گروه پیوند ریه تورنتو، اولین پیوند ریه موفقیت آمیز را انجام دادند. دریافت کننده یک مرد ۵۸ ساله با فیبروز ریوی بود. این عمل و چند روز بعد از عمل بی عارضه بود. این بیمار با تجویز سیکلوسپورین و آزاتیوپرین برای سرکوب سیستم ایمنی تحت درمان قرار گرفت و همچنین داروی سرکوب کننده استروئید کمتر دریافت نمود تا باز شدن آناستوموز راه هوایی به حداقل برسد. با این حال، با گذشت ۲ هفته از عمل جراحی او رد پیوند که منجر به نارسایی تنفسی و کاهش لنفوسیتها را می‌شد را پشت سر گذاشته و در مرخص شد. هنگامی که گروه نتیجه کار را در سال ۱۹۸۶ گزارش کردند، او زنده بود و حیات کاملاً طبیعی داشت. در طول دهه‌های بعد، تعدادی از پیوند ریه انجام شده در سراسر جهان به سرعت افزایش یافت. در سال ۱۹۸۷، حدود ۴۵ پیوند انجام شد و در سال ۱۹۹۰، بیش از ۴۰۰ در سراسر جهان انجام شده است. فعالیت ادامه داد به سرعت در حال افزایش تا اواسط دهه ۱۹۹۰ زمانی که تعداد پیوند سالانه چیزی در حدود ۱۴۰۰ عمل افزایش یافت.
در سال‌های اخیر، تعداد پیوند ریه به حدود ۲۲۰۰ پیوند در هر سال افزایش یافته است. عامل این نتایج تکنیک‌های جراحی مناسب، داروهای کمک کننده و انتخاب دریافت کننده مناسب می‌باشد. در واقع، شانس بقای متوسط بیماران پیوند بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۶، ۵٫۵ سال در مقایسه با ۴ سال برای کسانی که پیوند بین سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۹۴ بود.[۳][۴][۵][۶][۷]

شرایط مقدماتی 

پیوند ریه یک روش درمانی در بیمارانی است که در مرحله پایانی بیماری‌های ریه به سر می‌برند و به درمان‌های دارویی هیچ پاسخی نشان نمی‌دهند. شرایط متفاوتی ممکن است باعث ایجاد ضرورت پیوند شوند. در سال ۲۰۰۵ بیشترین جراحی پیوند ریه در ایالت متحده آمریکا به انجام رسیده است. از شرایط ایجاد کننده می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

۲۷٪ بیماری‌های انسداد مزمن ریه مثل آمفیزم
۱۶٪ فیبروز ایدیوپاتیک ریوی
۱۴٪ فیبروز کیستیک
۱۲٪ فشار خون ایدیوپاتیک ریوی
۵٪ کمبود آلفا-۱ آنتی‌تریپسین
۲٪ پیوند ریه‌ای که با شکست مواجه شده است
۲۴٪ علل دیگر، از جمله برونشکتازی و سارکوئیدوز.
مواردی که از پیوند منع شده‌اند:

با وجود وخامت بیماری‌های ریوی گاهی برخی از شرایط موجود سبب جلوگیری از پیوند می‌شوند این عوامل شامل موارد زیر می‌باشد:

کنتر اندیکاسیون‌های مطلق:
وجود هم‌زمان چند بیماری مزمن (مثل نارسایی قلب، نارسایی کلیه، بیماری‌های کبدی)
وجود عفونت (مثل اچ‌آی‌وییا ایدز، بیشتر از همه بیماران مبتلا به هپاتیت C به عنوان فرد اهدا کننده استفاده میشود در صورتی که بیمار گیرنده نیز مبتلا به هپاتیت باشد)

ابتلاء یا درمان اخیر سرطان یا نئوپلاسم مهار نشده
مصرف الکل، تنباکو و یا مواد مخدر در زمان پیوند
مشکلات روانی
سپسیس
کنتراندیکاسیون‌های نسبی:
سن بیش از۶۵ سال
سوءتغذیه
استئوپروز
سابقه جراحی بزرگ قفسه سینه یا قلب
بیماری‌ سیستیک خفیف غیر ریوی
اختلالات قلبی
مصرف فعلی کورتیکواستروئیدها با دوز بالا
ویژگی‌های اهدا کننده 

تنها ۲۵ درصد اهدا کنندگان چند عضوی برای اهدای ریه مناسب هستند ولی یک اهدا کننده خوب باید دارای ویژگی‌های زیر باشد:

سن کمتر از ۵۵ سال
سازگاری ABO
مصرف دخانیات کمتر از ۲۰ پاکت در سال
تأئید سلامت ریه در تصویر گرافی قفسه سینه
فقدان آسپیراسیون یا ترومای شدید
تطابق اندازه
Po۲ بیش از ۳۰۰ در اکسیژن ۱۰۰ درصد
PEEP کمتر از ۵ سانتی‌متر مربع
شرایط قرارگیری بیمار در لیست انتظار 

معمولاً فقط افرادی که بیماری ریوی بسیار پیشرفت کرده و پیوند تنها راه درمانی می‌باشد.
برخی از عوامل شامل:

سن
دیابت
عملکرد ریه
شاخص توده بدن
تبادل اکسیژن خون
نیاز به تهویه مکانیکی[۸]
اقدامات قبل از عمل 

شروع انجام عمل پیوند معمولاً طولانی و زمان بر است. در ابتدا یک پزشک بیمار را به یک مرکز پیوند ارجاع می‌دهد، در این مرکز فیزیولوژیست، مددکار اجتماعی و افراد دیگری با بیمار ملاقات می‌کنند. علاوه بر بیماری ریوی بیمار، خانواده فرد و موقعیت اجتماعی، وضعیت مالی، شرایط روانی، و هر گونه شرایط پزشکی دیگر در نظر می‌گیرد. تست‌هایی که قبل از پیوند باید صورت گیرند شامل موارد زیر هستند:

تست عملکرد ریه
تست استرس قلبی
تصویر گرافی قلب
تست تراکم استخوان
کتتریزاسیون عروق کرنری
الکتروکاردیوگرام به همراه ثبت فعالیت الکتریکی قلب
تست خون یا پوست جهت تعیین عفونت
آنژیوگرافی
آزمایش خون برای عملکرد ریه، کبد و شمارش کامل سلول‌های خون
سی تی اسکن قفسه سینه
تعین گروه خونی و آنتی بادی‌های موجود جهت تطابق با عضو اهدا شده
پزشکان معمولاً پیوند ریه را در صورتی که شرایط زیر وجود داشته باشند توصیه نمی‌کنند: بیماری‌های قلبی، کبدی، یا کلیوی. الکل و یا مصرف مواد مخدر، عفونت موجود و یا سرطان.
همچنین، کسی که در حال مصرف سیگار است می‌تواند ریه را دریافت نکند.[۹][۱۰][۱۱][۱۲]

انواع

شیوه عمل جراحی به نوع پیوند بستگی دارد که آن نیز به نوع بیماری فرد گیرنده مربوط است. اگر بیمار دارای عفونت باشد شیوه انتخابی از نوع دوبل یا دوطرفه می‌باشد. این عمل بدین دلیل است که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (ایمونوساپرسیوها) که برای جلوگیری از رد پیوند لازم هستند با سرکوب سیستم ایمنی به افزایش احتمال و عود عفونت می‌افزایند. در صورتی که ریه‌ها در خطرند ولی دارای عفونت نیستند (مثل:آمفیزم) در آن صورت یکی ار دو ریه مورد پیوند قرار می‌گیرد. در افراد مبتلا به فشار خون ریوی بهتر است تا بیمار تحت پیوند دوطرفه قرار گیرد. در طول جراحی در حالی که بیمار در بیهوشی عمومی به سر می‌برد یک برش بر روی قفسه سینه بیمار زده می‌شود. نوع برش به نوع جراحی بستگی دارد.[۱۳]

انواع پیوند ریه 

پیوند ریه یک طرفه(Single lung transplantation) یا (SLT):
یعنی دریافت یک ریه توسط بیمار. در این جراحی توراکوتومی یا برش جراحی در یک طرف یعنی در سمت ریه دریافتی انجام می‌شود و ریه اهدا شده به نیمه دیگر ریه بیمار پیوند زده می‌شود. در صورتی که نیمه دیگر ریه نیز قادر به تبادل اکسیژن مناسب نباشد از دستگاه‌های تهویه خارجی (دستگاه قلبی-ریوی) جهت این عمر بهره برده می‌شود.
در ریه جدید از سه اتصال استفاده می‌شود که به آنها آناستوموز گفته می‌شود. این اتصالات شامل اتصال برونش اصلی به ریه دریافت شده و بعد از آن اتصال عروق ریوی می‌باشد که خود شامل اتصال شریان ریوی و بعد از آن ورید ریوی است. در نهایت، برش بسته شده و دریافت کننده را به واحد مراقبت‌های ویژه فرستاده می شودو بیمار برای حدود ۱۲ تا ۲۴ ساعت در خواب است.[۱۴]

پیوند ریه دو طرفه(Bilateral lung transplantation) یا (BLT):
در این نوع پیوند هر دو ریه به بیمار پیوند زده می‌شود که به اصطلاح به آن پیوند دو طرفه یا بای لترال (a bilateral transplant)گفته می‌شود. در این عمل جراح یک برش در زیر هر پستان می‌دهد که با نام برش تراکوتومی آنتریور (anterior thoracotomy) یا قدامی شناخته می‌شود، یا اینکه یک برش از سمت راست به چپ در قسمت تحتانی پستان‌ها زده می‌شود که به آن برش استرنوتومی عرضی(transverse sternotomy) گفته می‌شود. در پیوندهای دو طرفه هر ریه به صورت مجزا پیوند زده می‌شود. در ابتدا ریه‌ای که عملکرد ضعیفتری دارد برداشته می‌شود. گیرنده از ریه بافی مانده جهت تهویه استفاده می‌کند مگر اینکه عملکرد کافی نداشته باشد و نیاز به دستگاه قلبی-ریوی باشد. بعد از برداشتن اولین ریه، نیمه باقی‌مانده به سه اتصال متصل می‌شود که شامل اتصال برونش اصلی و بعد از آن اتصال عروقهای ریوی که خود شامل اتصال شریان ریوی و بعد از آن ورید ریوی است. بعد از آن ریه حذف و ریه سالم جایگزین می‌شود و جریان خون طبیعی به ریه باز گردانده می‌شود.[۱۵]

پیوند ریه از یک اهدا کننده زنده(Transplantation of lobes from living related donors):دریافت یک لوب از ریه یک فرد زنده
پیوند قلب-ریه (Heart-lung transplantation) یا (HLT):پیوند قلب-ریه تنها راه درمان افرادی است که به طور هم‌زمان مبتلا به نارسایی حاد قلب و ریه هستند. قلب و ریه در همکاری نزدیکی با یکدیگر دارند و ایجاد اختلال در عملکرد هر یک از آنها می‌تواند به عضو دیگر آسیب وارد نماید. اگر آسیب ایجاد شده به طور هم‌زمان باشد امکان درمان یک جانبه برای آنها وجود ندارد و باید به صورت مشترک تحت درمان یا پیوند قرار گیرند.[۱۶][۱۷]
در طول جراحی 

به طور کلی یک پیوند ریه به صورت زیر اجرا می‌شود:

بیمار باید تمام جوهرآلات و دیگر مواردی که عامل عفونت هستند را خارج کند.
از بیمار خواسته می‌شود تا تمام لباس‌های خود را خارج کرده و به وی یک گان جهت پوشیدن داده می‌شود.
از بیمار یک رگ در روی دست یا بازو گرفته می‌شود. همچنین دو کتتر یکی در داخل گردن و دیگری در مچ دست جهت مانیتوریگ وضعبت قلب، فشارخون و همچنین گرفتن نمونه خون گذاشته می‌شود. دیگر مناطقی که می‌تواند کاتتر در آن قرار گیرد نواحی ساب کلاوین (تحت ترقوه) و ناحیه اینگوینال (کشاله ران) است.
بیمار به اتاق عمل برده می‌شود و بر روی تخت پوزیشن (وضعیت جراحی) لازم به وی داده می‌شود. این پوزیشن بستگی به نوع پیوند انجامی بر روی وی دارد. برای پیوند ریه یک طرفه بیمار به طرف مقابل پیوند دراز می‌کشد و در صورتی که پیوند از نوع دوطرفه باشد بیمار در وضعیت سوپاین و یا خوابیده به پشت قرار می‌گیرد و به وی گفته می‌شود که دست‌های خود را در پشت سرش قلاب کند.
یک کتتر جهت تخلیه ادرار در مثانه بیمار گذاشته می‌شود.
در صورتی که در ناحیه عمل موهای زائد وجود داشته باشد باید این موها شیو (تراشیده) شود.
پیوند ریه در حالی که بیمار در یک خواب عمیق تحت بیهوشی عمومی به انجام می‌رسد. یک لوله از طریق دهان در داخل ریه بیمار گذاشته می‌شود و انتهای این لوله به دستگاه ونتیلاتور جهت القای تنفس متصل می‌شود.
متخصص و تکنسین بیهوشی ضربان قلب، فشار خون و فشار گاز در خون سرخرگی را در طول جراحی مورد بررسی و کنترل قرار می‌دهند.
پوست ناحیه عمل با یک ماده آنتی سپتیک (ضدعفونی کننده) ضد عفونی می‌شود.
جراح در روی پوست یک برش ایجاد می‌کند که بسته به نوع جراحی متفاوت است. در پیوند ریه یک طرفه برش در زیر دنده‌های ریه مورد عمل و در پیوند دو طرفه یک برش عرضی در زیر پستان‌های بیمار زده می‌شود.
ریه بیمار با دقت برداشته و با ریه اهدا شده جایگزین می‌شود. بسته به شرایط بیمار و نوع جراحی ممکن است در طول پیوند بیمار به یک دستگاه بای پس قلبی ریوی (ماشین قلبی ریوی) جهت تأمین اکسیژن رسانی و حفظ گردش خون متصل شود.
رگهای خونی ریه جدید و راه هوایی آن متصل می‌شوند. در جراحی‌های دوطرفه این عمل به صورت هم‌زمان انجام می‌شود. این عمل جراحی چیزی در حدود ۴ تا ۱۲ ساعت به طول می‌انجامد.
برش جراحی توسط بخیه یا استاپلر جراحی بسته می‌شود.
یک باند یا پانسمان استریل بر روی سایت عمل قرار داده می‌شود.
یک یا بیشتر چست تیوپ برای تخلیه هوا، مایع و خون از محفظه سینه برای بیمار قرار داده می‌شود تا به ریه جدید اجازه اتساع کامل داده شود.
قبل از خروج بیمار از اتاق عمل توسط یک کتتر اپی دورال مقداری داروی ضد درد در پشت بیمار تزریق می‌شود.[۱۸][۱۹][۲۰]
به طور کلی این عمل ۸–۱۰ساعت به طول می‌انجامد.

ریکاوری بعد از عمل 

بعد از جراحی بیمار به واحد واحد مراقبت‌های ویژه برده می‌شود. بیمار برای چند روز در این واحد بستری خواهد بود و لوله‌ها و کتترهایی که برای بیمار قبل از عمل تعبیه شده بود به تدریج خارج می‌شود. لوله داخل تراشه (نای) جهت تنفس راحتتر و دیگر لوله‌ها در جهت رساندن دارو به بیمار و تخلیه ترشحات داخل بدن می‌باشند. بر روی بدن بیمار چند الکترود برای مانیتورینگ کردن عملکرد قلبی وی چسبانیده می‌شود. بعد از ترک بخش آی سی یو بیمار به بخش جراحی منتقل می‌شود. به طور معمول افرادی که تحت پیوند ریه قرار می‌گیرند به مدت ۱ تا ۳ هفته در اتاق عمل بستری خواهند ماند، البته برای برخی بیماران این مدت طولانی‌تر است.[۲۱] قبل از ترک بیمارستان آموزش‌های لازم جهت بررسی ضربان قلب، حرارت، فشار خون، وزن و.. به بیمار داده می‌شود؛ و همچنین علائم و نشانه‌های خطرناک رد پیوند را به وی آموزش می‌دهند. در ۳ ماهه اول بعد از جراحی بیمار باید برای انجام آزمایش خون، تصویر اشعه ایکس قفسه سینه، آزمون عملکرد ریه و تست‌های دیگر به بیمارستان مراجعه کند.[۲۲]

رژیم غذایی بعد از جراحی

رژیم غذایی و تغذیه جنبه‌های بسیار مهمی از مراقبت‌های روزمره بعد از پیوند ریه را به خود اختصاص می‌دهند. برخی از داروهایی که بیمار مصرف می‌کنند می‌توانند باعث افزایش اشتها، فشار خون، قند خون و یا احتباس مایعات شود. انتخاب شیوه زندگی سالم بسیار مهم است. سیگار نکشیدن، رژیم غذایی سالم و عدم استفاده از الکل می‌تواند به بهبود سریعتر کمک کند. یک رژیم غذایی سالم شامل انواع میوه‌ها، سبزیجات، و غلات سبوس دار همچنین شامل گوشت بدون چربی، مرغ، ماهی، لوبیا، و یا شیر کم چرب یا بدون چربی یا لبنیات می‌باشد. یک رژیم غذایی سالم باید چربی اشباع، چربی ترانس، کلسترول، سدیم (نمک)، و شکر اضافه شده کمتر داشته باشد.[۲۳] پردنیزولون، یکی از داروهایی که پس از پیوند تجویز می‌شود و اغلب سبب افزایش سطح قند خون همراه می‌شود؛ بنابراین، توصیه می‌شود بیمار مقدار قند را در رژیم غذایی خود کاهش دهد.[۲۴]

مواد غذایی که باید محدود شوند 
غذاهای شور (چیپس، ذرت بو داده، آجیل)
مواد غذایی کنسروی و یا غذاهای آماده
گوشت قرمز
کره
زرده تخم مرغ
شیر، خامه، پنیر، دوغ، بستنی
غذاهای سرخ شده
آب نبات، کلوچه، کیک
نان سفید، سیب زمینی له شده و دیگر مواد نشاسته‌ای[۲۵][۲۶]
رد پیوند 

رد ریه پیوندی می‌تواند در هر زمان پس از عمل جراحی خود رخ دهد. حملات پس زدگی اغلب در طول ۱۲ ماه اول پس از پیوند رخ می‌دهد. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و نداشتن نگرانی و استرس می‌تواند به جلوگیری از رد کمک کنند. رد پیوند به راحتی قابل درمان است اگر به سرعت تشحیص داده شود به همین دلیل، دانستن علائم و نشانه‌های رد برای بیمار بسیار مهم و کمک کننده هستند. علائم رد پیوند شامل موارد زیر هستند:

تب
تنگی نفس
کاهش تحمل ورزش
کاهش FEV۱ و FVC
گاهی اوقات رد پیوند بدون هیچ علامتی قابل مشاهده‌ای رخ می‌دهد. در این موارد نیاز به داشت بیوپسی از ریه پیوندی در فواصل زمانی مشخص است.[۲۷]
بعد از انجام پیوند، سه نوع رد امکان دارد رخ دهد که شامل موارد زیر می‌باشد:

رد فوق حاد: آنتی بادی‌های مترشحه از سلول‌های لنفوسیت B فرد دهنده که به آنتی ژن‌های سطح سلول آندوتلیال عروق متصل شده و سبب واکنش می‌شوند. در این واکنش، سیستم کمپلمان فعال می‌شود و معمولاً اثر عمیقی دارد. این رد در لحظه پیوند یا چند ساعت بعد از عمل اتفاق می‌افتد.
رد حاد:عامل این نوع رد، سلول‌های لنفوسیت T هستند. این نوع رد شایعتر است و معمولاً داروهای سرکوب کننده برای جلوگیری از این نوع رد تجویز می‌شوند. این رد ممکن است یک روز یا چند هفته بعد از عمل اتفاق افتد.
رد مزمن:این نوع رد بدون هیچ علامت و نشانه‌ای حدود یک سال بعد از پیوند رخ می‌دهد. عامل این نوع رد ناشناخته است، اما رد حاد پیش بینی کننده قوی رد مزمن است.
درمان رد پیوند ریه

جهت جلوگیری از رد پیوند چندین راه درمانی وجود دارد ولی به صورت رایج تر از خط دفاعی استروئیدها، RATG و Campath استفاده می‌شود.

استروئیدها(Steroids):درمان رد معمولاً از سه دوز روزانه از داروی استروئید تزریقی به نام متیل پردنیزولون تشکیل شده است. این دارو همچنین به عنوان Medrol شناخته شده است، و یک فرم داخل وریدی پردنیزون است.
دوزهای بالا از استروئیدها ممکن است منجر به قند خون بالا و یا افزایش دیابت پس از پیوند شود؛ بنابراین، بیمار باید قند خون خود را قبل از غذا و هنگام خواب زمانی که در حال گذراندن دوره درمانی جلوگیری از رد است کنترل نماید.

گلوبولین آنتی تیموسیت خرگوشی(Rabbit Anti-Thymocyte Globulin (RATG:اگر رد بسیار شدید باشد و یا ادامه یابد پس از محلول Medrol و دوز بالای پردنیزون بیمار برای داروی آماده‌سازی به گلوبولین آنتی تیموسیت خرگوشی(RATG یا Thymoglobulin) آماده خواهد شد.
همان‌طور که از نام این دارو پیداست، RATG از سرم (بخشی از خون) خرگوش آماده گشته است. این دارو شامل آنتی بادی قدرتمند در برابر سلول‌های رد انسان است و باید در بیمارستان داده شود.
از آنجا که RATG تأثیر تضعیف سیستم ایمنی بدن خود را حتی بیشتر از داروهای نگهدارنده ضد رد دارد، در نتیجه احتمال ابتلاء به عفونت را پس از دریافت این درمان بیشتر خواهد شد.

Campath:اگر رد بعد از درمان با هر دو استروئیدها و RATG همچنان ادامه یابد، بیمار دارویی به نام Campath برای درمان رد دریافت خواهد کرد. Campath یک داروی ضد رد بسیار قوی است که ممکن است در بیمارستان و یا در یک مرکز تزریق سرپایی تجویز شود.
بیمار فقط یک دوز از این دارو را دریافت خواهد کرد، اما اثر آن بر سیستم ایمنی بدن تا زمان بسیار طولانی بعد از دریافت باقی خواهد ماند. پس از دریافت Campath، بیمار نیاز به دریافت طولانی مدت دارو جهت جلوگیری از هر دو عفونت CMV و عفونت قارچ دارد.[۲۸]

خطرات 

خطرات بیهوشی:
مشکلات تنفسی
واکنش‌های دارویی:
خونریزی
عفونت
دیگر خطرات مربوط به پیوند:
DVT یا ترومبوز عروق عمقی پا
دیابت
نازک شدن استخوان
افزایش سطح کلسترول خون به علت مصرف داروهای دریافت شده بعد از پیوند

ضعف سیستم ایمنی به علت مصرف داروهای حاوی استروئید سرکوب کننده سیستم ایمنی
آسیب به کبد، کلیه‌ها، و دیگر ارگان‌های بدن به علت مصرف داروهای ضد رد پیوند
افزایش خطر ابتلاء به سرطان در آینده
خطرات ناشی از پیوند ریه:
مشکل در اتصال عروق جدید و برونش
رد ریه که ممکن است در ۴ تا ۶ هفته اول یا در طول زمان رخ دهد.
آسیب به عصب فرنیک، عصب راجعه و حنجره
آنفارکتوس میوکارد
مشلات تکنیکی در آناستوموز[۲۹][۳۰]
پیش آگهی 

احتمال بقای یکساله بیش از ۷۰ درصد، شانس بقای ۵ ساله کمتر از ۵۰ درصد.
این عمل جراحی در موارد درمان آمفیزیم و سیستیک فیبروزیس بهترین شانس بقا را دارد این در حالی است که برای درمان فشار خون ریوی کمترین میزان شانس بقا را شامل می‌شود. مرگ زودرس اغلب بعد از گذشت کمتر از۹۰ روز بعد از عمل جراحی و به دنبال عفونت، نارسایی عضو اهدایی، رد پیوند، خونریزی و جدایی راه‌های هوایی رخ می دهد.
مرگ دیررس اغلب به دنبال عفونت، رد پیوند مزمن، برونشیولیت اوبلیتران (نوعی اختلال التهابی برگشت‌پذیر مجای کوچک تنفسی یا بدخیمی تنفسی که در ۵۰ درصد دریافت کنندگان ریه در درازمدت رخ می‌دهد و باعث نارسایی تنفسی می‌شود)، نارسایی تنفسی و یا بدخیمی بروز می‌کند.

جستارهای وابسته

منابع 

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Lung transplantation»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۴ مهر ۱۳۹۲).
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Heart lung transplant»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۰ آذر ۱۳۹۲).
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Transplant rejection»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۰ آذر ۱۳۹۲).
کاهان، اسکات. جال جی، راوز. جراحی در یک صفحه. ترجمهٔ اعتصامی، رامین. انتشارات تیمورزاده-نشر طبیب، ۱۳۸۹. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۴۲۰۰۶۸۷.
↑ «Lung transplant». NHS Choices. بازبینی‌شده در 8دسامبر2013.
↑ . Columbia University Medical Center. http://www.columbialungtransplant.org/. بازبینی‌شده در 11دسامبر2013.
↑ «The History of Lung Transplantation». secondwind. بازبینی‌شده در 4دسامبر2013.
↑ «History». unos. بازبینی‌شده در 4دسامبر2013.

به زبان‌های دیگر مطالعه کنید

ویکی‌پدیا® تلفن همراهرایانه
محتوا تحت CC BY-SA 3.0 در دسترس است، مگر اینکه خلافش ذکر شده باشد.
حریم شخصی